Para-triatleten blikken terug op de Voorster Triathlon

Tijdens de tweede editie van de Voorster Triathlon stonden er twee deelnemers met een fysieke beperking aan de start op Bussloo; Wilco Giesen (60) en Tijn van Lange-Verhoek (35). Ze vallen op met hun speciale fietsen en andere hulpmiddelen, maar net als iedereen genieten ze van de inspanning en beleven ze enorm veel plezier aan het bewegen. Wij zijn erg benieuwd naar het verhaal van deze heren en blikken samen terug op ‘de groenste triathlon’. 

 

Naast hun handicap en de voorliefde voor sport kennen de twee heren, die elkaar overigens niet kennen, eigenlijk weinig overeenkomsten. Het leven van Tijn laat zich omschrijven als een druk gezinsleven. Naast zijn fulltime baan bij het ministerie van OCW is hij vader van twee jonge kinderen en samen met z’n echtgenote – die een eigen winkel runt – wonen ze in een ‘klushuis’. Het laat zich raden dat sporten dikwijls ondergeschikt is, al is het ook zijn passie. Op de vraag of hij zichzelf als een voorbeeld ziet, antwoord hij resoluut: “Absoluut niet. Ik vind mezelf niet bijzonder. Ik doe gewoon wat ik doe, soms op een net iets andere manier dan andere mensen omdat ik nou eenmaal domme pech heb gehad en daardoor in een rolstoel zit.”

 

Wilco ziet zich daarentegen wel als een voorbeeldfiguur. Met zijn eigen stichting ‘Blijf bewegen, geniet het leven!’ wil hij anderen het belang van sport en bewegen, zeker nadat je iets heftigs is overkomen, laten inzien. Hij probeert mensen te stimuleren en inspireren om niet bij de pakken neer te gaan zitten wanneer men een tegenslag te verwerken krijgt. Zelf heeft hij ondervonden dat sport en bewegen enorm van waarde kan zijn: “Het zorgt weer voor doelen in mijn leven en door te sporten zit ik lekkerder in mijn vel”, vertelt hij. Na een herseninfarct in 2014 is hij halfzijdig verlamt en volledig arbeidsongeschikt. Nu zijn kinderen ouder zijn richt hij zich volledig op zijn eigen stichting. Hiervoor geeft hij onder andere lezingen en presentaties door het hele land. Hierover vertelt hij: “Het mooiste compliment kreeg ik ooit van een dame die een zelfmoordpoging had ondernomen. Zij zei mij: ‘Door jouw verhaal, ben ik geïnspireerd geraakt en dat geeft me de kracht om door te gaan!’”

 

Veerkrachtige sportfanaten 

Wilco in actie op zijn Alinker

Beide heren zijn veelvraten op het gebied van sport. Wilco vertelt altijd veel gesport te hebben met een voorkeur voor duursporten, zoals triathlons. Na zijn infarct heeft hij lang moeten revalideren, maar na 11 maanden beklom hij de Alpe d’Huez alweer. Een emotioneel moment en voor hem hét bewijs dat er nog heel veel mogelijk is: “Ik blijf mijn grenzen opzoeken. Zelfs nu, 9 jaar na mijn infarct, merk ik nog steeds vooruitgang”.  Tijn noemt een hele waslijst van sporten wanneer je hem vraagt wat hij allemaal gedaan heeft. Tijdens het beoefenen van één van zijn favoriete sporten, bergklimmen, kwam hij op 19-jarige leeftijd ten val. Hierbij heeft hij zijn rug gebroken en een gedeeltelijke dwarslaesie opgelopen. In een dal viel hij echter niet en relatief snel pakte hij zijn studies Geschiedenis en Filosofie weer op. Aan veerkracht geen gebrek bij deze heren.

 

Terugblik Voorster Triathlon 

Tevreden en voldaan kijken ze beide terug op de Voorster Triathlon. Voor Tijn was het zelfs zijn allereerste triathlon. “Ik vind het leuk dat je verschillende spiergroepen combineert. Zwemmen kan ik goed, dus daar zie ik absoluut niet tegenop. Het fietsen en lopen gaat mij ook goed af, zolang het maar niet te lang duurt. Op een gegeven moment krijg ik dan namelijk last van mijn polsen. Door de afwisseling in een triathlon ondervind ik die hinder niet”, aldus Tijn die in september zijn tweede en derde triathlon al heeft uitgekozen. Eén daarvan is een ouder-kind triathlon welke hij samen met zijn zoontje gaat doen.

 

Wilco heeft veel meer vergelijkingsmateriaal en is eveneens lovend over de organisatie op Bussloo. “Ik heb wel wat evenementen meegemaakt en ik vond het perfect georganiseerd! De zwemstart was erg fijn en het parcours was mooi. Het water was ook zó helder, het leek wel alsof we in de Middellandse Zee zwommen. Het loopparcours was dan wel deels onverhard wat het soms wat lastig maakte, maar ik ben niet vies van een beetje klunen”, vertelt hij met een glimlach.

 

Tot slot blijkt de communicatie wel een belangrijke voorwaarde. Voor beide partijen is het immers noodzakelijk om te weten waar je aan toe bent en wat je kan verwachten. Het denken in mogelijkheden is echter wel aan deze heren besteed. Een mooie ervaring voor deze deelnemers en de organisatie tot gevolg.

Voorster Triathlon